بسیاری از شما برای تفسیر ران چارلز در خبرنامه باشگاه کتاب واشنگتن پست، در همان روز انتشار خاطرات جدید مایک پنس («خدایا به من کمک کن») و میشل اوباما («نوری که ما حمل می‌کنیم») ابراز نگرانی کردید. چارلز نوشت: «به سختی به نظر می رسد یک مسابقه عادلانه باشد. «میشل اوباما یکی از محبوب ترین و پویاترین چهره های عمومی در جهان است. مایک پنس یک بار مگس را روی سرش خواباند.»
این در آغاز ارزیابی چارلز است. پایان آن: «علی‌رغم محافظت از اتحادیه در برابر بزرگ‌ترین تهدید در 160 سال گذشته، پنس آن فاجعه را با تمام شور و شعور مردی توصیف می‌کند که به ما می‌گوید چگونه ماشین ظرفشویی را بار می‌کند. این یک اقدام عجیب رویزیونیسم تاریخی است – گویی پاراگراف ها با مخلوطی از ضد آتش و Ambien پاشیده شده اند. (با تشکر از پاتریشیا والیتون از سن دیگو و آدرین درن از Silver Spring، Md.، در میان دیگران، برای نامزدی این جایزه.)
همچنین در واشنگتن پست، جوئل آخنباخ سناریوهای روز رستاخیز را از نوع کیهان شناختی و نه سیاسی بررسی کرد و گفت: «چند روز قبل از اینکه ناسا سعی کند یک فضاپیما را به یک سیارک به عنوان بخشی از آنچه که آن را آزمایش تغییر جهت دوگانه سیارک می‌نامد سقوط کند، با او صحبت کردم. لیندلی جانسون، افسر دفاع سیاره ای آژانس. فکر می‌کنم همه ما می‌توانیم موافق باشیم که این یک کار مهم به نظر می‌رسد.» (استیو چرتوک، اسکندریه، ویرجینیا)
در وب‌سایت مورنینگ برو، نیل فریمن به بازی تامپا بای باکانیرز و سیاتل سیهاوکس اشاره کرد که قرار است در همه مکان‌ها، مونیخ برگزار شود: «آلمانی‌ها، علی‌رغم اینکه یک اقیانوس کامل دور از هر استادیوم NFL زندگی می‌کنند، بیشتر از فوتبال آمریکایی لذت می‌برند. با هم صامت ها.» (مریو مورتون، لنکستر، SC)
در Wine-Searcher، الیور استایلز به بسیاری از ویدئوهای پرمدعا در اینستاگرام بسیاری از ساملی‌ها تمسخر کرد، که نشان می‌دهد «انبوهی از پیروان لباس خاکستری در حال باز کردن یک بطری باستانی بندر با انبرهای داغ و با وقار دراز چهره یک گروه هستند. دامپزشکانی که سعی در لقاح مصنوعی آخرین پاندای جهان دارند. (کامی لی راب، پورتو والارتا، مکزیک)
مایک دیویس با ارزیابی میزان مشارکت ضعیف رای دهندگان ثبت نام شده در ایالت خود، در Asbury Park Press نوشت: “بیشتر رای دهندگان نیوجرسی، میان ترم های 2022 را بیشتر شبیه اصطلاحات “مه” می دانستند. (ساندی اینگام، مارلبورو، نیوجرسی)
در نیویورکر، جلانی کاب تاریخ معاصر را بررسی کرد: «در هفت سالی که ترامپ از پله برقی طلایی رنگ در برج ترامپ سوار شد تا نامزدی خود را برای ریاست جمهوری ایالات متحده اعلام کند، جنبشی که در اطراف او متحد شده بود، مرده است. هزاران مرگ، فقط برای بالا رفتن از قبر کم عمق قبل از برخورد اولین ماله خاک به تابوت. (Jean Sandhofer، Suffield، Conn.، و Jim McDonald، Portland، Ore.، در میان دیگران)
