پس از تسلط طالبان در ماه اوت گذشته، آژانس‌های سازمان ملل و شرکای آنها در افغانستان باقی ماندند و به آنها کمک کردند. نزدیک به 23 میلیون نفر، یا تقریباً 94 درصد از همه کسانی که به حمایت نیاز دارند.
بشردوستان عملیات خود را گسترش دادند تا به جوامع در تمام 34 استان برسند، و کار آنها جانها را نجات داده و حتی با موفقیت از قحطی در زمستان گذشته جلوگیری کرده است.
یک “واقعیت غم انگیز”
تخصیص دو صندوق بشردوستانه سازمان ملل نیز نقشی اساسی در جلوگیری از فروپاشی بخش های بهداشت و آموزش با تضمین ادامه پرداخت دستمزد کارگران ضروری ایفا کرد.
با این حال، حتی با این واکنش گسترده، مقیاس نیازها بسیار بیشتر از ظرفیت شرکای مربوطه برای برآورده کردن آنهاستهماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برای افغانستان، دکتر. رامیز آلاکباروف روز پنجشنبه گفت.
وی تأکید کرد که این “واقعیت غم انگیز” ادامه خواهد داشت مگر اینکه اقتصاد و سیستم بانکی کارآمد احیا شود، دختران رسما بتوانند به مدرسه بازگردند و زنان و دختران بتوانند به طور معنادار و ایمن در همه جنبه های زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از جمله مشارکت کنند. کار بشردوستانه
چندین “پرچم قرمز”
«تاریخ بارها و بارها این را به ما نشان داده است ما پرچم های قرمز امروز را در خطر فردا نادیده می گیریم،” آقای. الاکباروف در بیانیه ای اعلام کرد.
و در افغانستان امروز، پرچم های قرمز هر دو متعدد و متنوع هستند – از پیش‌بینی‌های آب و هوایی ویرانگر، تا اقتصادی که در تعادل است، و محدودیت‌های فزاینده برای زنان و دختران که آنها را از جامعه حذف می‌کند».
اقدامات بشردوستانه برای زنده نگه داشتن مردم افغانستان، حفظ خدمات اولیه و تقویت اقتصاد در زمانی که هیچ جایگزینی در دسترس نبود، ضروری بوده است.
حدود 7.7 میلیون شهروند، از جمله سه میلیون زن و دختر، در سال جاری از حمایت های بهداشتی برخوردار شده اند که به کاهش مرگ و میر اضافی مادران، نوزادان و کودکان کمک کرده است.
کمک های بشردوستانه اضافی در قالب پول نقد اضطراری برای پوشش نیازهایی مانند غذا، سرپناه، حفاظت و بهداشت و همچنین پول نقد برای حمایت های کاری و معیشتی ارائه شده است و بدین ترتیب نقدینگی مورد نیاز به اقتصاد تزریق می شود.
© یونیسف/عزیزالله کریمی
دختران در یک مرکز آموزشی در روستای گلاب خیل در استان میدان وردک، افغانستان.
“فقر امید”
با این حال، OCHA هشدار داد که در غیاب تلاش های هماهنگ برای رسیدگی به محرک های ساختاری نیاز و آسیب پذیری، آینده به طور فزاینده ای تیره به نظر می رسد.
امروز، تقریباً 25 میلیون افغان اکنون در فقر به سر می برند. علاوه بر این، ممکن است امسال 900,000 شغل از بین برود، زیرا مشاغل برای ادامه حیات تلاش می کنند و زنان و دختران از تحصیل در دبیرستان و اقتصاد رسمی محروم می مانند.
آقای. الاکباروف خواستار تعهد بیشتر برای رفع نیازهای نجات جان و حمایت از جوامع آسیب پذیر شد.
«مردم در افغانستان مدت‌هاست فقر مالی را تجربه کرده‌اند، اما اکنون دارند به طور فزاینده ای محکوم به زندگی مملو از فقر امید و آرزو. ما نمی توانیم اجازه دهیم این اتفاق بیفتد.”
