دستور غذاها را می‌توان دهان به دهان منتقل کرد، روی کارت‌های فهرست نوشت و در کتاب‌های آشپزی منتشر کرد. اما آنها همیشه یک چیز مشترک داشته اند: آنها توسط مردم ساخته شده اند.
در واقع، چیزهای کمی به اندازه یک دستور غذا مملو از انسانیت هستند. مخلوط و تا شده و پخته شده در هر یک، زمینه ها، داستان ها، سلیقه ها و احساسات سازندگان آنهاست.
اگرچه مردم محدودیت های خود را دارند. آنها نمی توانند هر دستور العمل پوره سیب زمینی را در اینترنت قبل از ارائه نسخه خود بخوانند. آنها نمی توانند هزاران تکنیک را در جستجوی بهترین راه برای تهیه پوسته پای تجزیه و تحلیل کنند.
این دستور العمل ها همه اجزای پیشینیان دست ساز خود را دارند: لیستی از مواد تشکیل دهنده، اندازه گیری های دقیق، دستورالعمل های گام به گام و یادداشت های مقدماتی با لمس شخصی (ساخته شده). مزیت آنها، در تئوری، این است که از گنجینه وسیعی از اطلاعات آنلاین در مورد غذا و آشپزی استفاده می کنند.
اما آیا آنها خوب هستند؟ و آیا آنها می توانند ارزش تجربه آشپزی زیسته هزاره ها را بهبود بخشند؟
همانطور که آشپزهای خانگی، سرآشپزهای حرفه ای و ویراستاران مجله های غذایی می دانند، آزمون نهایی برای دستور العمل ها شام شکرگزاری است، یک غذای گسترده و متنوع که انتظارات بالایی را به دنبال دارد.
بنابراین تصمیم گرفتیم از هوش مصنوعی – در این مورد، فناوری به نام GPT-3 – برای طراحی منوی تعطیلات استفاده کنیم، که سپس آن را آماده کردیم و به گروهی از آزمایش‌کنندگان ذائقه ارائه کردیم: چهار ستون‌نویس آشپزی نیویورک تایمز.
نتایج چیزهای زیادی در مورد پتانسیل این فناوری و هدف اصلی یک دستور غذا می گوید.
قبل از اینکه به حکم برسیم، علم را توضیح می دهیم. GPT-3 که توسط OpenAI، یکی از جاه‌طلبانه‌ترین آزمایشگاه‌های هوش مصنوعی در جهان طراحی شده، یک شبکه عصبی است، یک سیستم ریاضی که می‌تواند مهارت‌ها را با تجزیه و تحلیل حجم عظیمی از داده‌ها بیاموزد.
برخی از سیستم ها تصاویر را مطالعه می کنند. در ماه سپتامبر، یک اثر تولید شده توسط هوش مصنوعی برنده جایزه برتر یک مسابقه هنری دولتی شد. GPT-3 متن دیجیتال، از جمله کتاب‌ها، مقالات ویکی‌پدیا، توییت‌ها، گزارش‌های چت، برنامه‌های کامپیوتری و بله، دستور العمل‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کند. می‌تواند میلیاردها الگوی متمایز را در نحوه اتصال افراد کلمات، اعداد و نمادها شناسایی کند و سپس از آن دانش برای تولید محتوای خود استفاده کند – مانند منوی شکرگزاری از دستور العمل‌های اصلی.
هوش مصنوعی آماده است تا چندین زمینه را تغییر شکل دهد، از بازاریابی ایمیلی گرفته تا برنامه نویسی کامپیوتری. نوشتن دستور غذا یک حوزه رایج مطالعه نیست، اما تعداد انگشت شماری از محققان، از جمله تیمی در موسسه فناوری ماساچوست، شروع به بررسی این موضوع کرده اند که آیا هوش مصنوعی می تواند بر این مهارت تسلط یابد.
در سال 2016، ژانل شین، دانشمند تحقیقاتی اپتیک که وبلاگ طنز یادگیری ماشینی به نام AI Weirdness را اداره می کند، شروع به استفاده از سیستم هایی مانند GPT-3 برای ایجاد دستور العمل کرد و سپس آنها را پست کرد. او گفت که نسخه‌های اولیه این فناوری، دستور العمل‌هایی تولید می‌کردند که کمی، خوب، عجیب بودند. آنها خواستار مواد بی معنی مانند “برنج پوست کنده” یا “آرد خرد شده” شدند.
به گفته او، امروزه بسیاری از دستور العمل های هوش مصنوعی می توانند غیرقابل تشخیص از دستور العمل های ساخته شده توسط انسان به نظر برسند.
دکتر “آنچه واقعاً خوب انجام می دهد قابل قبول است.” شین گفت. “بنابراین اگر توجه نمی کردید و کسی فقط این دستور غذا را با صدای بلند برای شما می خواند، “اوه بله، به نظر یک دستور غذای کاملا معمولی می رسد.”
برای ایجاد منوی شکرگزاری هوش مصنوعی، با معرفی خودمان به سیستم GPT-3 – به روشی شگفت‌آور انسانی شروع کردیم.
مارک چن، یک دانشمند تحقیقاتی OpenAI، به من، پریا کریشنا، توصیه کرد که شخصی باشم. به سیستم در مورد خودتان بگویید، او گفت: سابقه خانوادگی شما، چه طعم هایی را دوست دارید، از چه موادی تمایل دارید اغلب استفاده کنید.
او گفت: «هرچه جزئیات بیشتری در اعلان ارائه دهید، به طور کلی، مدل عملکرد بهتری دارد.»
بنابراین پس از ورود به GPT-3 در لپ‌تاپم، تایپ کردم: «من اصالتا اهل تگزاس هستم و در یک خانواده سرخپوست آمریکایی بزرگ شده‌ام. من عاشق طعم های تند، غذاهای ایتالیایی و تایلندی و دسرهایی هستم که خیلی شیرین نیستند. برخی از موادی که من اغلب با آنها طبخ می کنم عبارتند از چاات ماسالا، میسو، سس سویا، گیاهان و رب گوجه فرنگی.
سپس نوشتم: «یک منوی شکرگزاری که برای من ساخته شده را به من نشان دهید».
اولین دستور تهیه شده توسط GPT-3 «چات ادویه کدو تنبل» نام داشت. من با این مفهوم گیج شده بودم و در عین حال تحت تأثیر خلاقیت قرار گرفتم.
من سؤالات بعدی را پرسیدم تا خلاقیت GPT-3 را تقویت کنم: چند دسر متناسب با سلیقه من به من نشان دهید. یک دستور غذای غیر سنتی برای شکرگزاری را به من نشان دهید. دستور پخت سس کرن بری را به من نشان دهید که خیلی شیرین و کمی تند نباشد.
چند دقیقه بعد، منوی کاملی داشتم که هم قابل قبول و هم جذاب به نظر می رسید: چات ادویه کدو تنبل، لوبیا سبز با میسو و دانه کنجد، قیمه نان، بوقلمون بوداده با لعاب سویا و زنجبیل، سس کرن بری که خیلی شیرین و کمی تند نیست ( بله، این نام کامل دستور پخت است) و کیک ادویه کدو تنبل با فراستینگ پنیر خامه ای پرتقالی.
ظروف به اندازه کافی اشتها آور به نظر می رسیدند. ما از DALL-E، سیستم OpenAI دیگری که تصاویر را تولید می کند، برای ایجاد عکس برای هر یک استفاده کردیم. و ما از GPT-3 خواستیم که مقدمه‌ای برای هر دستور غذا ارائه کند که از دیدگاه من نوشته شده است: “این دستور پخت بوقلمون بوقلمون از طعم‌های دوران کودکی من الهام گرفته شده است.” (نبود.)
برخی از فهرست های مواد تشکیل دهنده مشکوک به نظر می رسید. چاشنی نان شامل 32 جزء مختلف از جمله دو فنجان میوه خشک بود. اکثر دستور العمل ها به طرز مشکوکی روی نمک و چربی سبک بودند. با این حال من امیدوار بودم.
پختن و چشیدن دستور العمل ها این امید را از بین برد.
کیک غلیظ بود و بیشتر خوش طعم بود تا شیرین. طعم قیمه نان شبیه چانا ماسالا و کیک میوه ای بود که در یک بار دعوا شده بود. دستور غذای بوقلمون کبابی یک حبه سیر برای طعم دادن به یک پرنده 12 پوندی و بدون کره یا روغن بود. نتیجه خشک و بدون طعم بود.
چات که با گشنیز و ادویه های مخصوص پخت پوشانده شده بود، ماش با طعم علف بود. لوبیا سبز و سس کرن بری خوراکی بودند اما قابل توجه نبودند.
ستون نویسان خوش ذوق ما حتی کمتر مهربان بودند.
ملیسا کلارک گفت: «ما بیکار نیستیم. Yewande Komolafe افزود: “من چیزی از خوردن این غذا احساس نمی کنم.”
Genevieve Ko آن را به بهترین شکل خلاصه کرد: “هیچ روحی پشت آن نیست.”
دستور العمل ها سرنخ های کمی در مورد اینکه آشپزها باید در طول فرآیند به چه چیزی نگاه کنند یا چه بویی داشته باشند ارائه می دهد، و هیچ دلیلی برای اینکه چرا مواد به ترتیب خاصی اضافه شده اند وجود ندارد.
حتی قبل از چشیدن، دکتر. شین، دانشمند تحقیقات اپتیک، پیشنهاد کرد که انتظارات ما را کاهش دهیم. او غذاهای تولید شده توسط هوش مصنوعی را “معادل دستور العمل هنر اتاق هتل” نامید.
با این حال، این فناوری، حتی در این مرحله اولیه، می تواند کاربردهای خود را داشته باشد. آقای. چن، دانشمند OpenAI، گفت که می تواند به آشپزهای خانگی کمک کند تا برخی از الهامات اولیه را داشته باشند.
او گفت: “شما چیزی در ذهن دارید که می خواهید درست کنید، کاملاً مطمئن نیستید که چگونه آن را درست کنید، یا مجموعه ای از مواد را دارید و من کاملاً مطمئن نیستم که چگونه آن را ترکیب کنم.” “این می تواند یک راه بسیار سریع برای ارائه ایده های مختلف به شما باشد.”
او گفت که GPT-3 همچنین می‌تواند با ایجاد نسخه‌ای که کمتر تند باشد یا طعم‌های خاصی را در خود جای دهد، به شخصی‌سازی یک دستور غذای موجود کمک کند.
اما نویسنده کتاب آشپزی نیک شارما، که کارش غذا و علم را در هم آمیخته است، نگران تعصبات ذاتی این برنامه ها است. آنها از اینترنت انگلیسی زبان استفاده می کنند، جایی که دستور العمل های غربی غالب است. او اضافه کرد که وقتی این برنامه‌ها غذاهای غیرغربی را پیشنهاد می‌کنند، ممکن است غذاهای عمومی‌تر برای آمریکایی‌ها مانند مرغ تنوری آشنا باشند.
او گفت: “به عنوان نویسندگان مواد غذایی، هدف ما این است که مردم را به سمتی جدید سوق دهیم، به چالش کشیدن آنها کمک کنیم، به آنها کمک کنیم دنیا را درک کنند.” با هوش مصنوعی، “چگونه این کار را انجام می دهی؟”
هوش مصنوعی در حال حاضر راه خود را در آشپزی انجام داده است. آشپزهای خانگی از موتورهای جستجو برای یافتن دستور غذاها استفاده می کنند و از دستیاران مجازی مانند آمازون الکسا می خواهند که قاشق چای خوری را به قاشق غذاخوری تبدیل کنند.
این فناوری حداقل تا کنون جایگزینی برای افراد نیست. می تواند آشپزها را به یک جهت یا جهت دیگر سوق دهد. اما هنوز هم این انسانیت است – با شهود، داستان سرایی و گرمایش – که دستور العمل خوبی را پیش می‌برد.
فردی که پشت این غذا قرار دارد به اندازه خود دستور غذا مهم است. شین گفت. ارزش دارد که بدانید کسی وقت گذاشته تا یک نسخه پای، قیمه یا بوقلمون را کامل کند و آن را به اشتراک بگذارد.
او گفت: “شما می خواهید بدانید که این دستور العمل ها برای کسی معنی دارند.” این چیزی است که هوش مصنوعی ممکن است هرگز نتواند ارائه دهد.
