کاسپر، ویو. – من اولین بار آن را هنگام کار بر روی خط طناب در یک گردهمایی کامیون هیولا در طول مبارزات انتخاباتی سال 2016 توسط شوهرم، تیم، برای صندلی تنهایی کنگره وایومینگ دیدم. در حالی که من و تیم و پسرهایمان به سمت پایین خط می رفتیم، با دست دادن و پخش مطالب تبلیغاتی، مرد تنومندی که تی شرت «خداوند به آمریکا برکت دهد» و صلیب دور گردنش پوشیده بود، چیزی شبیه این گفت: «او دارد. اگر او آنها را حفظ کند، رای من [epithet] خارج از دفتر، با استفاده از توهین نژادی. آنچه که در پی داشت، یک کلاس استاد ناخوشایند در نژادپرستی و بیگانه هراسی بود، زیرا این مرد دلایلی را که کشور ما در حال فروپاشی است، توضیح داد. خداوند آمریکا را در پناه خود نگه دارد.
اکنون می‌دانم که زشتی‌هایی که شنیدم بخشی از جریان ناسیونالیسم مسیحی بود که در زیر سطح برانگیخت. تمام مدت آنجا بود. صدای طناب زنی بیانیه ماموریتی برای ناراضیان، نادیده گرفته شده ها، ترسیده ها بود. این همچنین ابراز همبستگی با نامزدی مانند دونالد ترامپ بود که نام یک دشمن را نامید: افرادی که شبیه ما نیستند یا اعتقادات ما را ندارند. مهاجران اسلحه های ما را می گیرند. دارن دارو میارن جنایت می آورند آنها متجاوز هستند شما در خانه خود امن نیستید. آزادی مذهبی در چوبه دار است. رای دادن برای من.
پیام ها کار کردند. و تا حد زیادی، این جامعه مذهبی من – سفیدپوستان، روستایی و محافظه کار – است که آنها را به آنجا رساند. من یک زن محافظه کار سفیدپوست در روستاهای آمریکا هستم. من که کاتولیک بزرگ شدم، بعد از ازدواج و پیوستن به یک کلیسای انجیلی متوجه شدم که ایمانم عمیق تر شد. همانطور که ایمان من رشد کرد، حرفه سیاسی تیم در مجلس قانونگذاری وایومینگ نیز افزایش یافت. (او از سال 2008 تا 2017 در مجلس خدمت کرده است.) من در تمام زندگی بزرگسالی ام در هر دو دنیا، ایمان و سیاست، درگیر بوده ام. اغلب اوقات نور روز بین آن دو بسیار کم بود، یکی به دیگری اطلاع می داد.
آنچه تغییر کرده است، ظهور ناسیونالیسم مسیحی است – این اعتقاد که اخیراً توسط استاد دانشگاه جورج تاون و نویسنده پل دی. میلر توصیف شده است که “آمریکا یک “ملت مسیحی” است و دولت باید آن را به همین شکل حفظ کند. دورانی که یک قانونگذار ممکن است در مورد استفاده از ایمان خود به عنوان وسیله ای برای جمع آوری آرا محتاط باشد، گذشته است. این یک انحراف شدید و مخرب از قانونگذاری ملال آور و اساسی بود که من به آن عادت داشتم. ناسیونالیست‌های مسیحی هم حزب جمهوری‌خواه و هم جامعه مذهبی من را با محو کردن خطوط بین کلیسا و دولت و در این فرآیند تغییر نام هویت کشورمان ربوده‌اند.
وایومینگ یک ایالت “تو انجام می دهی” است. وقتی طوفان برفی کور است، تراکتور در یک گودال است و ما به همسایه ای با وینچ نیاز داریم، اختلافات ما از بین می رود. برای ما مهم نیست که شما چه کسی هستید یا چه کسی را دوست دارید. خط حصار را تمیز نگه دارید و در فصل زایش ظاهر شوید، و ما خوب هستیم.
اما کلانترهای جدید در شهر بسیار در موم همسایه خود هستند. به نظر می رسد قانونی که آنها پیشنهاد کرده اند قصد دارد استقلال و توانایی ما برای تصمیم گیری برای خودمان را سلب کند، همه اینها به نام اخلاق، که تعریف آن نامشخص است.
دولت های روستایی به ویژه در برابر وعده ملی گرایی مسیحی آسیب پذیر هستند. در وایومینگ، ما سفیدپوست هستیم (بیش از 92 درصد) و خدا را دوست داریم (طبق گزارش مرکز تحقیقاتی پیو، 71 درصد مسیحیان در سال 2014 شناسایی شدند) و آقای. ترامپ (از هر 10 رای دهنده هفت نفر او را در سال 2020 انتخاب کردند).
نتیجه کلیسای بد و قانون بد است. «خدا، اسلحه و ترامپ» یک برچسب سپر همه جا حاضر در اینجا، تثلیث جدید است. کلیسای انجیلی ثابت کرده است که مخاطبان تضرع کننده نمایش جاده ای ناسیونالیستی مسیحی است. در واقع، بسیاری از یکشنبه‌ها برای من روشن نیست که آیا در حال شنیدن خطبه‌ای هستیم یا یک سخنرانی بی‌خرد.
مسیحیان کاندیدایی را انتخاب می کنند که منعکس کننده ارزش های خدایی هستند، چیز خوبی است. تیم، که در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان در سال 2016 با لیز چنی رقابت کرد، بدون شک از دوستان ما در جامعه مذهبی رای دریافت کرده است. با این حال ناسیونالیسم مسیحی هیچ ربطی به مسیحیت و همه چیز به کنترل ندارد.
در انتخابات سال گذشته، کاندیداهایی که بر اساس یک پلتفرم ناسیونالیست مسیحی شرکت می کردند، از ترس و وعده قدرت برای جذب آرا استفاده کردند. تبلیغات آنها در مورد تجاوز دولت، آزار و اذیت مذهبی، پوشش دادن ماسک، تهدید مهاجران و تقلب در انتخابات هشدار می داد. یکی از نامزدهای وزارت امور خارجه، یک منکر انتخابات به نام چاک گری، حداقل یک نمایش رایگان در کلیسایی از فیلم «2000 قاطر» در مورد ادعای تقلب در رأی دهندگان در انتخابات ریاست جمهوری 2020 برگزار کرد. (او بدون مخالفت در انتخابات عمومی پیروز شد و اکنون در ردیف بعدی استانداری قرار دارد.)
هیچ یک از آن نگرانی ها واقعی نبود. مدارس ما تا حد زیادی در طول همه گیری باز ماندند. مشاغل باز ماندند. مرز تقریباً 1000 مایل رانندگی از خانه من در کاسپر فاصله دارد و جمعیت خارجی متولد شده در ایالت تنها 3 درصد است. نرخ جرایم خشن وایومینگ کمترین میزان جرم و جنایت در غرب است. روند انتخابات وایومینگ فوق العاده ایمن است. پس ما از چه می ترسیم؟
با این حال، ترس (و نفرت از خانم چنی، که به استیضاح آقای ترامپ رای داد و جرأت کرد او را «ناشایست برای منصب» خطاب کند) منجر به رکورد حضور رای دهندگان در انتخابات مقدماتی اوت شد. هریت هیگمن، نامزد ترامپ گرا، خانم را زیر پا گذاشت. چنی. تقریبا نیمی از اعضای خانه وایومینگ جدید بودند. حداقل یک سوم آنها با گروه آزادی، گروهی پر سر و صدا، که از دستکاری کتاب مقدس برای منافع سیاسی زیر پرچم حفظ یک ملت خداپرست نمی ترسند، همسو هستند.
تأثیر این نسل جدید قانونگذاران سریع بوده است. Wyomingites در این جلسه قانونی گذشته پیش‌نمایش بسیار واقعی از خطرات سیاست‌های ملی‌شده یک‌اندازه برای همه که تفاوت‌های ظریف ایالت ما را نادیده می‌گیرند، دریافت کردند. سال گذشته، زایشگاه‌ها در دو محله کم‌جمعیت بسته شد و کویر زایمان ما را بیشتر گسترش داد. با این حال، در بحث در مورد لایحه‌ای برای ارائه مقداری تسکین به مادران جدید از طریق گسترش پوشش پس از زایمان Medicaid، یکی از اعضای دانشجوی سال اول مجلس ایالتی، ژانت وارد، دیدگاهی بسیار محدود از کتاب مقدس را مطرح کرد. او گفت: «قابیل به خدا گفت: «آیا من نگهبان برادرم هستم؟» «پاسخ واضح خیر است. نه، من نگهبان برادرم نیستم. اما فقط او را نکش.”
این ترکیب گیج‌کننده کتاب مقدس (خانم وارد اشتباه کرده است: پاسخ این است که بله، من نگهبان برادرم هستم) نماد یک ناسیونالیست مسیحی است که از کلام خدا برای ترویج برنامه روزانه استفاده می‌کند. ما باید از نامزدهایی که به عنوان پیروان مسیح معرفی می شوند انتظار داشته باشیم که برخی از نگرانی ها را برای افراد دیگر الگو کنند.
سخنوری مانند خانم Ward می تواند پیامدهای مخربی داشته باشد که منجر به تغییر سیاست شود. اگرچه لایحه Medicaid به قانون تبدیل شد، بیمارستان در رالینز دیگر نوزادی را به دنیا نمی آورد، به این معنی که وایومینگیت هایی که در شرف زایمان هستند، اکنون باید 100 مایل را در یکی از خائنانه ترین مناطق بین ایالتی کشور طی کنند. وای بر کسانی که موعد مقرر زمستانی دارند.
من در این دریای بی‌نام سرگردانم، هم از جامعه مذهبی و هم از حزب سیاسی‌ام بی‌پیوسته هستم، زیرا سعی می‌کنم تائیدات مکرر انجیلی‌ها از نامزدهایی را که دست‌کم ما را نادیده می‌گیرند، آشتی دهم. مسیحیان فراخوانده شده اند که به خدا خدمت کنند، نه یک حزب سیاسی، تا ایمان خود را به قدرتی بالاتر، نه به انسان ها، قرار دهند. به ما آموخته اند که در برابر بت های دروغین تعظیم نکنیم. با این حال، بت پرستی به طور فزاینده ای برجسته است و اصول اساسی ما – فروتنی، مهربانی و شفقت – در کمبود هستند.
“روز بزرگی بود!” یکی از کشیش های ما سال گذشته در رسانه های اجتماعی اعلام کرد که آقای. ترامپ برای مبارزه علیه خانم خانم به شهر آمد. چنی. اگرچه بسیاری با او موافق بودند، برخی از همکاران شبانی او غمگین بودند و از چرخش سخت به راست در اجتماعات خود آسیب دیدند.
من اخیراً در کنفرانسی شرکت کردم که به بلوغ معنوی اختصاص داشت. از میان حاضران، درصد زیادی کشیشان بودند. برخی از آنها به دنبال ناشناس ماندن از ترس از دست دادن شغل یا تلافی جویانه پرواز کرده بودند. بسیاری جرأت کرده بودند سؤالات سختی را مطرح کنند، و جماعت خود را به چالش کشیدند تا عمیقاً در مورد مهاجرت فکر کنند، در مورد رفتار کلیسا با جامعه LGBTQ معما، غوطه ور شدن در کتاب مقدس و یافتن پاسخ آنها را به چالش بکشند.
برای برخی، فقط ارائه این پیشنهاد، گردن آنها را به خطر انداخته بود. یک کشیش اخیرا اخراج شد. دیگری که به پایان کارش نزدیک شده بود، اظهار تاسف کرد: کجای تدریسم اشتباه کردم؟ آیا من در این حرکت شریک هستم؟ آیا من این هیولا را خلق کرده ام؟ من گله ام را شکست داده ام.
نمی توانم تصویری بهتر از نیروی فاجعه بار ناسیونالیسم مسیحی به جز اتاقی مملو از رهبران ایمان بیاندیشم، پشیمانی که در اعماق پیشانی آنها پوشیده شده، ابراز شرم و ناامیدی از کسانی که به رهبری آنها فراخوانده شده اند.
در فوریه، فرماندار مارک گوردون میزبان صبحانه دعا بود، سنتی در مجلس قانونگذاری وایومینگ که در آن رهبران گرد هم می آیند، کتاب مقدس را می خوانند و به پیامی الهام بخش گوش می دهند. صبحانه در اواخر جلسه قوه مقننه فرا رسید، جلسه ای که مملو از تبادلات زشت بین گروه آزادی و سایر قانونگذاران راستگرا و میانه روها بود، خانه ای که بیش از هر زمان دیگری از هم جدا شده بود.
رئیس مجلس سنا، اوگدن دریسکل، و رئیس مجلس، آلبرت سامرز، هر کدام برای خواندن بخشی از کتاب مقدس دعوت شدند. آنها ترکش های جلسه را در شانه های خمیده خود حمل می کردند که به دیس نزدیک می شدند. خسته بودند. خسته هر دو قانونگذار کهنه‌کار هستند، به دورانی بازمی‌گردند که قانونگذاران با هم موافق نبودند، سپس در پایان روز یک نوشیدنی به اشتراک گذاشتند. این جلسه متفاوت بود. پست تر.
آقای. سامرز ساکت تر از این دو است. قبل از خواندن، او گفت که بهترین آشنا به کتاب مقدس نیست، اما از تجربه خود در یافتن ایمان صحبت کرد و گفت که دعا و رابطه خود با خدا را تا حد زیادی خصوصی می‌داند. آقای. دریسکیل به همان اندازه متواضع بود: اگر کسی به من می گفت که در این موقعیت خواهم بود و در اتاقی مملو از رهبران سیاسی و تجاری ایستاده بودم، او گفت، هرگز باور نمی کردم. و با این حال من اینجا هستم.
هر دو رهبر ریشه های عمیقی در دولت دارند. آقای. Driskill و Mr. سامرها چهره‌های وایومینگ محبوب من هستند، مکانی که بسیار به دنبال حفظ فرهنگ گاوچران زنده‌مانده است، ما آن را در کد ایالتی خود، بخش 8-3-123 ثبت کردیم. آنها خدمتگزاران دولتی جدی هستند که خدمات را به جای خود انتخاب می کنند، ایالت را دوست دارند و مایل به اتخاذ تصمیمات غیرمحبوب در خطر آینده سیاسی خود هستند، که به هیچ وجه فکر نمی کنند خانه های خود را ترک کنند تا صدها مایل در سراسر ایالت برای صرف شام استیک سفر کنند و یک بحث مستدل در مورد جذب کربن
این حالتی است که من نمی توانم آن را ترک کنم. من به آن رهبران شجاع و شجاعی که به ارزش های روستایی ما پایبند هستند، تکیه می کنم. آنها داوود در مبارزه با فلسطینیان هستند. آنها نگهبان برادر ما هستند.
